Eind jaren ’50 stapt het bedrijf in de betonmortelproduktie. De jongere generatie ruikt haar kansen. De energie waarmee ze er tegenaan gaat, schept een sfeer van optimisme. Er zijn goede bedrijfsresultaten en het bedrijf groeit.
Het bedrijf krijgt een concern-achtig karakter. De handel in bouwmaterialen bedient zich van meerdere werven: aan de Noordhollandse Kanaaldijk in Amsterdam-Noord, de Haarlemmerweg in Halfweg en de Luchtvaartstraat in Amsterdam-West. In Geertruidenberg komt een betonwarenindustrie. De betoncentrales komen op de werven in Amsterdam-Noord, op Halfweg en in Amsterdam-West.
Bij een concern, hoort een concernleiding en een staf. Maar de organisatie is rommelig. Er is onvoldoende afstemming; er wordt hard gewerkt, dat zeker, maar het lijkt er op of iedereen maar wat doet. Een op handen zijnde reorganisatie wordt keer op keer uitgesteld.
In deze periode wordt de eerste aanzet gedaan tot groei van de privé vermogens van de Van Baarsen personen die in de NV werken. Oom Nico kan zich met deze ontwikkeling niet verenigen. Er spelen meerdere kwesties tussen de families. Uiteindelijk komt het tot een breuk. In 1966 wordt oom Nico uitgekocht. De inmiddels vernieuwde lichtbetonfabriek in Halfweg wordt bij die gelegenheid overgedragen aan DATO Vloeren, in het bezit van Daan Nzn. Ook zijn broer Ton Nzn. verlaat dan de zaak. Jan Nzn. had al eerder afscheid genomen. De twee overgebleven families benoemen hun oudste zonen, Daan Dzn. en Piet in 1967 tot directeur.